به گَمونَم من باید یه آدمِ احمق باشم!
فقط یه احمق مثه من میتونه اینجوری گاوی خوشش بیاد از آدما و بعد هم خُب گَند بخوره بهش.
فرقی نمیکنه زن یا مرد، آدما تو زندگیم جایگاه بزرگی دارن. برام مهمن، حتی اَگه یه دفه دیده باشمشون اونا تا آخرِ عمر هم تو ذهنم میمونن.
مراقب رفتارم با آدمایی که دور و ورم هستن هستم و سعی میکنم ناراحتشون نکنم و مواظب حرف زدنم با اونا باشم. این اخلاقم اما تو ارتباطم با نزدیکام صادق نیست، اجازه ی هر بد رفتاری و با اونها به خودم میدم کارم بده میدونم اما خیالم راحته در موردشون، دوسشون دارم اما خُب بعضی موقها دَر میره از دستم...اما خُب خیلی هم ناراحت نمیشم از تلخی گاه گاه اونها با خودم
اما امان از روزی که یه آدمی که دورِ بهم با زیاد نمیشناسمش یا توقع یه رفتار خوب ازشو دارم باهام بد رفتاری کنه یا جواب رفتار خوب منو با بدی یا سردی بده خیلی خیلی خیلییی ناراحت میشم. شاید من یه آدمی باشم که تو زندگی تو نقشی ندارم اما شاید من در مورد تو فکر دیگه ای میکنم شاید با اون رفتار بده تو معنی زندگی و دوستی برام فرق کنه.
این روزا زیادی از حد حساس شدم... همش از این و اون ناراحت میشم
احساس نادیده گرفته شدن توسط بقیه آدم حس قشنگی نیست، حس میکنم همه یه جورایی دوس ندارن سر به تنم باشه.
نمیدونم چرا. باوجود اینکه تمام سعیمو برای راضی و خوشحال نگه داشتنشون می کنم اما انگار یه جایی رو دارم اشتباه میرم.
هر روز که میگذره احساس میکنم تعداد آدمایی که از من ناراحتنو و ازم بدشون میاد داره زیاد و زیاد تر میشه.
نگاهم در مورد آدما خیلی اشتباه شده، قضاوتام همه اشتباه از آب در میاد. من آدم شناس گُهی هستم!
من ساخته نشدم برای اینکه از کسی به شکل واقعی خوشم بیاد، من ساخته شدم برا اینکه همه گَند بزنن بهم!
خودم می دونم که نباید خودمو تو این چیزا وارد کنم ولی آدمیزادِ از دستش در میره، دلش می لرزه، نگاه بعضیارو اشتباه می خونه.
می دونم بازم اشتباه کردم، سعی می کنم دیگه خطا نرم
منم دقیق حال تو را دارم ولی ولی نباید امید مون ازدست بدهیم باید فقط فقط به فکر خودمون باشیم حتی اگر مغرورم بشیم عیب نداره نباید اجازه بدهیم کسی این جوری با ما رفتار کنه .ما می توانیم.ما هیچی از بقیه کم نداریم اصلا .من خیلی خوشحالم دوستی مثل تو دارم ...